به کدام خاطره اش خوش باشم که کدام خاطره اش نیش نبود .

چه سخته در جمع بودن ولی در گوشه ای تنها نشستن

به چشم دیگران چون کوه بودن ولی در خود به آرامی شکستن . 

ساکنان دریا پس ار مدتی صدای امواج را نمیشنوند

چه سخت است قصه عادت .

روزگاری جاده ای بودم غرق تردد ، جاده ای که از رفت و آمد لحظه ای خالی نمیشد

من که بسیار غریبان را به آبادی رساندم ، عاقبت خود ماندم و ویرانه و تنهائی خود .............