دل مرده(گریه)

می دونم ی روزی دل من می میره و خورشید عشقمون اون بالا.بالاها 

سایه می گیره و رنگ سیاه و تاریک گرفته قصه من یا افسانه من رنگ  

 شادی رو دیگه هیچ وقت نمیبینه اون وقت کار دل دیوونه روز و شب  

 اشک ریختن میشه مثل ابرای بهاری ویادگار می مونه قلب خاموش  

 و غمگین من هم چون  غروب بی ستاره و می گریم از دست جدائی 

 و تنهاتر از همیشه مثل مرغ پر شکسته تو قفس گوشه گیره تنها   

 نشسته در غروبی بی ترانه  می مانم بی آب و دانه.....................