تومی ترسی از عشق و سودای عشق

 تو بگریزی ازشور دنیای عشق

همان به که از این سفر بگذری

 تو طاقت نداری به صحرای عشق

 تو را الفتی نیست. با این جنون

 مبادا نهی لب به مینای عشق

 تو را عشق ازخود جدا می کند

 چو موسی که گم شد به سینای عشق

  جنون کرد همت که مجنون رسید

  زلیلای صورت به لیلای عشق

  ز تن جان عاشق گریزان بود

 ندارد صدف درر والای عشق